Het was een prachtige dag in Kaatsheuvel. Wat een geluk dat wij precies deze dag gingen! Er was blauwe lucht, zon en een paar kleine wolken. We stapten de auto uit. Recht voor Het Huis Van De Vijf Zintuigen. Wat een mooi gebouw, is het eigenlijk! We liepen door, richting de ingang. We scanden onze kaartjes, en toen waren we er eindelijk! In het park! We hadden thuis al een soort van route gemaakt hoe we zouden lopen (niet dat we het ook echt zo deden). Na dat ik de plattegronden had gepakt gingen we richting Fata Morgana. Zoals gewoonlijk. Het was niet druk en we hoefden rond de 5 minuten te wachten. Daarna stapte we het bootje in. 15 foto’s verder en een rit achter de rug gingen we door naar de Bob. Helaas: 55 minuten wachttijd. We liepen langs de Piraña, die in verbouwing was. Wel gek gezicht: al die witte doeken en stellingen langs de muren. We gingen via een sluiproute (die toch heel veel wordt gebruikt) door naar Ruigrijk. De Vliegende was dicht, in onderhoud. Eigenlijk mistte ik de achtbaan niet echt… We liepen door naar Joris en de Draak. “Geen wachttijd beschikbaar” stond er. We liepen door. Na ongeveer 5 minuten zaten we bijna vooraan in het karretje Vuur. Na die “Finish” lagen er naast de baan “Test Dummy’s”. Dat zijn van die witte poppen, die dan in zo’n karretje gaan bij de testrit. Toen we uit Joris en de Draak kwamen, liepen we verder naar de Python. We stonden ongeveer 5 minuten te wachten. Toen we buiten wachtten reed de Stoomtrein ook nog langs. We konden weer door lopen. We gingen staan voor het karretje waar je het kortst hoeft te wachten. We stapten in het karretje. Zelf vind ik achtbanen nou niet iets om keihard voor te gillen. We stapten uit de Python, richting Station de Oost. Het zat echt stamvol! We wachtten denk ik 3 minuten voordat Stoomtrein Moortje kwam. Onderweg zag je hoe de Efteling van de ‘achterkant’ was. Villa Pardoes, Fata Morgana business hall, de Test Dummy’s, Kasteel van Assepoester en Nieuwe kleren van de keizer. Natuurlijk werden overal foto’s van gemaakt. We reden langs het Sprookjes station, waar mijn zus foto’s van heeft. Na de lange rit stapte we af bij station Marerijk. Er stond een gigantische kerstboom met nep sneeuw voor onze neus. Nadat we uitstapte gingen we naar droomvlucht. 55 Minuten wachttijd… “Doen?” Vroeg ik. Ja, we deden het. We hadden toch 9 uur de tijd in het park! We liepen door en de héle wachtplek stond vol! Óvervol! Maargoed. We bleven staan. In het begin stonden we nog buiten. Ondertussen zagen we twee baby’s met een Jokie hoedje, een man die net zo goed een Laaf had kunnen zijn, én een oude bekende: Laura! Vorig jaar zat ze in groep 2 en ik dus nog in groep 8. Ze was een van de aardigste kleuters. Eerst zag ze me niet maar even later wel. Ze gaf me een dikke knuffel, en daarna liepen we door. Wat bleek: Er waren defecte karretjes! Dat werd omgeroepen. “Een moment alstublieft” hoorden we ook. Er was ook een vader met kindje, dat kind had twee aarde zwaarden, en de vader twee vuur, van Raveleijn. Er stond een soort van podiumpje (die denk ik niet zo bedoeld was) naast de wachtrij. Wat deden de vader en dat kindje; de vader en het kindje gingen op dat podium staan en het kindje van (naar schatting) 5 jaar ging zijn vader met die twee rubberen zwaarden slaan! Haha! Wat slim was van de Efteling; De hekken waartussen je moest lopen, kwamen precies langs een Unox kraam. Bij een grote kop soep of een Unox broodje kreeg je een door Unox gesponsorde Efteling muts. Onze ouder beloofde dat we zo’n muts kregen, maar niet nu. Het was wel leuk om het nieuwe bladerdek te zien in de wachtrij (dat was een onderdeel van de vernieuwing van Droomvlucht). Éindelijk konden we verder lopen, en even later zaten we in de gondel! Ik probeerde foto’s te maken, maar dat ging niet zoals gepland; alles bewoog. Nouja, 3 foto’s niet… Zelf viel me niet zó veel op van de ‘vernieuwde Droomvlucht’, maar je zag wel dat de elfjes nieuwe jurkjes hadden, en de trol aan de liaan! De trol aan de liaan is echt een mooie vernieuwing! Toen we uit droomvlucht kwamen wou mijn zus per see in Villa Volta. Dus we liepen er naartoe, maar er stond een grote rij. En dus hadden we beloofd om later te gaan. We kochten ook een Raveleijn showticket voor half 6. We waren nog nooit naar de show geweest dus dat was extra leuk! Wat we ook zagen: een Unox kraampje! Van onze ouders mochten we nu wel een muts. Ik nam een broodje Unox en mijn zus een grote soep. We stopte de mutsen in de tas en gingen richting Anderrijk; Spookslot, dan Pandadroom en daarna de Bob. We liepen via de Pardoes Promenade naar Spookslot. Toen we naar binnen gingen zag ik dingen die ik hiervoor nog niet had gezien: Een man, en een raar skelet achtig iets. Ik maakte bij “De Jammerende Man” (dat is zijn echte naam) een foto met flits en wat ik zag, nouja, kijk maar naar de foto. Tja, zo ziet het er dus uit met licht..!

 We moesten ongeveer 5 minuten wachten voordat de show startte, bij de Oosterse Geest. Tijdens de show stond de muziek best hard. De show had ik al vaak gezien dus erg speciaal was het niet. Wel zagen we voor het eerst 3 lichtjes. Ik zei tegen mijn zus dat het katten ogen waren. Mijn zus zei gewoon lichtjes om de show te verlichten… Het was niet duidelijk te zien dus daar hebben we het antwoord niet op. Toen de deuren weer open gingen, zette we onze mutsen op en gingen door naar Pandadroom. We konden gelijk doorlopen, maar moesten wel lang wachten totdat de hoofdshow begon, want de deuren bleven open totdat de zaal gevuld was. Uiteindelijk begon de show. Hij was zoals gewoonlijk, maar dit keer geen gehuil van baby’s achter je. Toen de show was afgelopen, liepen we vlug naar buiten. We sproken af dat ik en mijn zus in de Bob gingen en dat mijn ouders zouden wachten. “45” minuten wachttijd stond er. Toch gingen we. Eigenlijk duurde het niet zo lang. Achter ons was een stel dat half Engels, half Nederlands tegen elkaar ging praten; echt raar. Na ongeveer 20 minuutjes wachten mochten we in een karretje. Mijn zus wou heel graag voorin, maar helaas, we werden achterin geplaatst… Tenminste; Een moeder vroeg of wij voorin wouden omdat zij dat niet durfde. Dús toch! De man achter ons ging de hele tijd zeggen: “Wow! Dat jullie wel durven!”, en “Ik vind het best eng”. Ook lag er een muts op de baan! Best gevaarlijk, want de Bob heeft geen rails... Stel dat ‘ie eroverheen zou gaan! Gelukkig was dat niet zo. Eenmaal uit de Bob, gingen we via de Promenade, Brink en langs Gondoletta en de Pagode naar Reizenrijk. Na een lange wandeling waren we er. We gingen eerst in de Vogelrok. Er was 25 minuten wachttijd. Maar we gingen gewoon omdat dit de lievelings attractie was van mijn zus. Het was al wat bewolkter en donkerder geworden. Gelukkig had de Vogelrok een goede capaciteit en ging het best snel. Wel stond de hele wachtruimte vol. Toen we eindelijk in het karretje stapte begon de rit. Het was erg leuk, maar de muziek stond wel wat hard… Aan het einde van de rit, voordat de deuren open gingen en je weer kon uitstappen, stonden we gek genoeg heel lang stil. Op de achter grond hoorde je een ander karretje. Gelukkig gingen de deuren open en stapte we weer uit. Toen we buiten waren wouden we naar Carnaval Festival, waar we al 2 jaar niet in zijn geweest van wegen de lange wachtrij, maar dit was dit keer weer zo, dus we sloegen ‘m over. We liepen naar het Carrousel paleis, maar eerst namen we nog een kijkje binnen in het IJspaleis. Het was echt gigantisch! Mijn zus en ik waren het er wel over eens: “Schaatsen is zonden van je tijd als je in de Efteling bent”. Daarna gingen we naar het Carrousel Paleis. Thuis hadden we de muiziek al duizend keer geluisterd, maar we waren er nog nooit geweest. Maar eerst toch nog even naar Diorama. We waren er niet lang en het was er ook niet druk. We hebben er maar heel even gekeken en zijn toen naar dé carrousel gegaan. We moesten even wachten, maar toen mochten we erop! Het was er echt heel warm en dat fijn! We stapte op een paard en hielden het aan de teugels vast. Maar er kwam een mevrouw die zei da we het paard góed vast moesten houden aan het stangetje, dat er daarvoor zat. De carrousel ging (al zeg ik het zelf) best hard. Toen de carrousel stopte liepen we naar buiten. We gingen door naar Villa Volta. Het was al donker aan het worden. Toen we er waren, was het niet zo druk. We konden in een keer doorlopen. Wat raar was: De show (de stemmen) in de eerste show, waren al begonnen, toen de deuren nog wijd open stonden en iedereen naar binnen kwam! De helft had de rest dus niet gehoord. Na de voorshow kwam de show met Hugo. Dit ging gewoon zoals het hoort te gaan. Typisch mijn zus: Ze móest als eerste de hoofdshow instappen en uitstappen (en dat deed ze natuurlijk ook!). Tijdens de hoofdshow was het wel vervelend: een klein meisje liep te gillen omdat ze het (denk ik) eng vond. Ik vind het dus totaal niet eng... Eenmaal uit Villa Volta, met een zus die trots was dat ze als eerste in en uit de hoofdshow was, gingen we naar het Lavenlaar. We gingen via de speeltuin Kindervreugd. Wat overigens wel jammer was: doordat alle bomen nu zo kaal zijn, kon je de Europalaan gewoon zien. Eenmaal in het lavenlaar werden er veel foto’s gemaakt. Niet allemaal even mooi, maargoed. We zijn zo ook naar Lot’s kraamhuys geweest, en de Brouwerij. In de brouwerij was een Laaf met een bloedende knie (best gek om te zien)! We besloten om in de Monorail te gaan. De wachtrij was niet zo druk en er was bijna niemand. Er werden nátuurlijk foto’s genomen. Het leukste was: Het werd donker; dus je zag het Lavenlaar een keertje anders! Op het einde van de monorail zag je het Anton Pieck plein aan de linker kant! Het was heel mooi verlicht en ik heb er wat foto’s van.

 Toen de monorail afgelopen was gingen we door naar Raveleijn. Ik wou net een foto maken en opeens spoot er allemaal water omhoog! Ik schrok me kapot en de foto werd niet zo mooi! Toen we ons kaartje hadden laten zien mochten we de trap op en dan plaats nemen op de tribune. We zaten net voor een paal en zagen een gedeelte van de show dus niet. Best jammer. Toch heeft het hele mooie foto’s opgeleverd! De show was echt heel mooi! Vooral de Graffer! En een raadsel blijft voor mij nog steeds hoe Graaf Olaf nou door het water naar beneden ging…! Toen Raveleijn afgelopen was, en het helemaal donker was, gingen we naar het Sprookjesbos. Toen we vanochtend langs de ingang liepen was er een moeder die een foto maakte met haar twee kinderen voor het bord, en toen kwam een medewerker er met twee duimpjes ophoog opstaan! Had ik ook wel gewild! Haha! Het was helemaal donker en we liepen naar het kasteel van Doornroosje. Het sprookjesbos was echt mooi als het verlicht was! Na wat foto’s liepen we door naar het Kabouter dorp. Het was al erg koud aan het worden, dus liepen we wat door. Het teken dat ik een kabouter ben, volgens mijn zus: er is een poortje, en als je eronder past mag je door de kabouter huisjes lopen, en raad eens; ik kon er onder door! We passeerden de Zes Dienaren. We liepen er eigenlijk snel langs. Wel leuk gezicht: Langnek met oorwarmers! Daarna kwam Roodkapje aan de beurt: Na wat foto’s volgde de Trollen koning. Zoals je misschien weet zegt hij “wat onverstaanbaars”. Maar op internet staat dat wat hij zegt lijkt op: Jij bent van de toekomst? Is leuk! Hahahahaha. En dat klopte ongeveer wel! We passeerden de Rode Schoentjes. Het werd heel koud dus gingen we snel langs het Stoute Prinsesje. Maar bij Raponsje (of Rapunzel genoemd), bleven we even wachten. Toen het sprookje afgelopen was gingen we langs de Zeemeermin naar Draak Lichtgeraakt! Omdat het zo donker was, en dan de verlichting erbij… Was echt heel mooi! We liepen naar de Zeven Geitjes, een van mijn lievelings sprookjes. Het is heel schattig! Ook Moeder Geit die buiten staat. Toen we verder liepen, kwamen we aan bij een van de mooist verlichtte sprookje van het Sprookjesbos: Hans en Grietje! Én lekker! Daarna volgde vrouw Holle. En natuurlijk liet ze het weer even goed sneeuwen als altijd! We kwamen aan op het Herautenplein. We gingen als eerst naar Tafeltje Dekje. We stonden te kijken, en opeens hoorde we heel veel geluid, alsof iemand twintig keer een deurhendel openrukte die opslot zat. Ik schrok me rot en dacht dat we opgesloten zaten maar ik zei niks. Wat bleek: het was de Knuppel uit de Zak! Na een deel van het sprookje gezien te hebben, en de Knuppel uit de Zak gehoord te hebben, gingen we door naar Assepoester. Eerst vond ik het sprookje niet zo leuk, maar nu vind ik het geweldig! De muziek zit nog steeds in mijn hoofd! Na dit sprookje gingen we terug naar de Rode schoentjes, waar een uitgang was naar de Pardoes promenade. Het was heel koud dus we liepen niet verder meer. We liepen over de Pardoes promenade richting Het Huis Van De Vijf Zintuigen. Na nog wat foto’s gingen we naar de Souvenir shop. Maar daar was niks leuks te vinden, dus kochten we buiten, uit een souvernir wagen, allebei een verschillend Gelukzakje. Bij mij zat er een Gigantische Vogelrok kleurplaat, met stickers en potloden, een Laafse Lopen (traploper), en een puzzel van de Oosterse Geest in. De dag was perfect! We liepen door Het Huis Van De Vijf Zintuigen, waar een disco bol hing (gek genoeg), en dus overal van die licht bolletjes waren. We liepen over de parkeerplaats naar de auto.